Friday, October 16, 2009

kabaliwan syndrome..

as time goes by, I'm getting worst..
literal..
pasama nang pasama..
lalong lumalala..

may dahilan nga ba?
pagkakamali ko ba?

aaminin ko..
ako naman talaga..
maging ang sarili ko hindi ko na kilala..

bigla na lang akong natitigilan..
nananahimik.
minsan luluha na lang..
sa di malamang rason..

ni mga kakilala ko minsan hindi na ako maintindihan..

sintomas ng "unknown syndrome"

-tulala..
(palagi..)
-nananahimik..
(yan madalas kong ginagawa yan..pag minsan hindi ko na rin maintindihan ang sarili ko bakit ako nagkakaganyan)
-maraming tanong
(maging sarili ko nga tinatanong ko na)
-wala sa hulog--->PALAGI
(oo na lang)
-biglang iiyak pag kumakanta..mag-isa..
(ewan ko yung miserable at best ba dedicated kanino?lagi ko
kasing kinakanta yun lately.)
-gusto palagi mag-isa..
(hindi naman ako ganyan dati)

at ang pinakamalupit na sintomas..

KINAKAUSAP ANG SARILI
(all the time..)
sabi ng iba pag matalino daw ang isang tao kinakausap daw ang
sarili..





hindi kaya baliw ako..?
(hindi po!!hindi ako baliw!!!)


hahaha..
sabay iyak..