kung ano ang sinalaysay ko sa facebook ko, ganon din ang isasalaysay ko dito...
the difference is that, MAS DETAILED, MAS CONCISE, AT MAS ACCURATE DITO.
and then the f happened.
oo na..
I dreamed of him..
sino?
si nakaraan..
iba si pagkakamali sa nakaraan..
at iba rin si hinahangaan kay pagkakamali.
okey.
I think it's one typical sunday afternoon.
kase.
linggo lang naman ako lumalabas ng bahay, eh..
and then, I'm in my favorite red shirt.
walking to the streets of Sunriser Village.
and then, I slipped.
nadapa.
nakapayong pa nga ako na green.
and then, I saw him.
nadapa na ako nun.
tapos..
hindi nya alam na ako yung tinulungan nya..
tipong..
slow motion talaga.
"ikaw ba talaga yan?"
"me iba pa bang bonbon sa buhay mo?"
and then,
I hugged him.
putek.
"miss na miss na talaga kita"
sabi nya.
wasak, di ba.
and then, sa eksenang iyon,
in a snap,
natapos ang lahat ng panaginip ko.
nawala ang pangarap kong makita sya ulit.
after eight months.
hello, may pa yun.
dahil I WOKE UP.
grabe.
at ang suspect?
syempre, yung siraulo kong alarm clock.
e yung alarm tone ko pa naman..
"forgive me - evanescence"
"you look in my eyes and I'm screaming inside,
that I'M SORRY"
wasaque, di ba..
at alas-dos ng madaling araw.
sira.
durog ang tulog ko..
kungsabagay, nang dahil sa panaginip ko na iyon,
may na-realize akong isang bagay:
IMPOSIBLE NANG MAGKITA PA KAMI ULIT.
SA PANAGINIP NA LANG SIGURO, PWEDE PA.
DREAMS ARE JUST DREAMS AFTER ALL.
isa pa, gustuhin ko man,
gawan ko man ng paraan,
wala na rin namang patutunguhan.
bakit ko pa susubukan?
di wag na lang.
